Wraz z końcem stanu wojennego na Tajwanie w 1987 roku, rząd postawił sobie za punkt honoru promocję lokalnej kultury, jednocześnie wspierając wzrost gospodarczy wyspy. W ostatnich latach mocno inwestowano także w infrastrukturę poza Tajpej, które przez ostatnie dekady przysłowiowo “zasysało” środki publiczne oraz talent, zostawiając resztę wysypy w tyle. Przez ostatnie 40 lat plany te doprowadziły do budowy nowych budynków użytku publicznego w każdym większym mieście oraz powiecie. Masowo stawiano kosztujące miliony dolarów tajwańskich stadiony, biblioteki, teatry, muzea, sale koncertowe, centra turystyczne, parki industrialne itd. bez zastanowienia, czy takie działania mają jakikolwiek sens. Dziś wiele z nich stoi przez większość roku puste lub zostało kompletnie opuszczone i pozostawione na łaskę losu. Dlaczego tak się dzieje? I czy rząd ma jakieś plany, by to zmienić?
Termin “komarze gmachy” (蚊子館, wenzi guan) po raz pierwszy został użyty w 2010 przez Yao Jui-chunga, artystę-fotografa oraz wykładowcę na National Taiwan University of Arts (NTUA). Wraz ze studentami zaczął on fotografować i katalogować porzucone budynki. W przeciągu pół roku zebrali oni 147 pozycji z całej wyspy (w tym m.in. budynki przemysłowe, galerie handlowe oraz obiekty rekreacyjne, takie jak baseny), a fotografie zostały zaprezentowane w trakcie tajpejskiego biennale sztuki w 2010 roku. Kolekcja 600 zdjęć została także wydana jako książka pod tytułem Mirage: Disused Public Property in Taiwan (Miraż: Opuszczone Budynki Użytku Publicznego na Tajwanie) i rozesłana do dziennikarzy oraz polityków. Poza zdjęciami, wewnątrz można było znaleźć informacje dotyczące adresów porzuconych budynków, zleceniodawcy, obecnego zarządcy jak i kosztów przedsięwzięcia. Książka w połączeniu z wystawą wywołała falę krytyki ze strony społeczeństwa, szybko przykuwając uwagę rządu. Pełniący wówczas rolę premiera Wu Den-yih obiecał, iż rządowe agencje przeprowadzą dogłębne śledztwo dot. “komarzych gmachów” a budynki zostaną zrewitalizowane lub wyburzone, w zależności od ich stanu, w przeciągu roku.
Jak łatwo się domyślić, ani do śledztwa, ani tym bardziej do żadnych renowacji nigdy nie doszło. W przeciągu następnych kilku lat opuszczone budynki nie tylko nie zostały zrewitalizowane lub wyburzone; zamiast tego Yao i jego ekipa odszukali setki innych opuszczonych budowli i wydali kolejne trzy tomy w serii Mirage. Każdy z nich, wliczając w to także wersję angielską wydaną w 2016 roku, był wysyłany do rządowych instytucji związanych z zarządzaniem środkami publicznymi, planowaniem przestrzennym i innych istotnych dla sprawy organów. Mimo to, problem nadal nie został rozwiązany. Jak zauważa Yao, wiele z porzuconych budowli powstało jako dowód na sprawczości lokalnych rządów w nadziei na zdobycie głosu wyborców w kolejnych wyborach. Skutkowało to budową zbędnych lub zwyczajnie źle zaprojektowanych konstrukcji. Często zapominano także o uwzględnieniu kosztów późniejszej eksploatacji, w związku z czym popadały one w zapomnienie. Kolejnym powodem na porzucanie budynków jest kurcząca się populacja Tajwanu – w tym przypadku opuszczone zostają m.in. szkoły czy też mienie wojskowe.
Wydawałoby się, że po tak głośnej (i nadal kontynuowanej) akcji, lokalne rządy zrewidują swoje plany rozwoju na następne lata. Tak się jednak nie stało. Zamiast tego, powstało swego rodzaju błędne koło. Największe poparcie rządząca obecnie na Tajwanie partia DPP (Democratic Progressive Party, Demokratyczna Partia Postępowa) zdobywa na południu wyspy, w pasie rozciągającym się od Taichungu, w dół przez powiaty Changhua, Yunlin i Chiayi aż do Tainanu, Kaohsiungu i Pingtungu. By zapewnić sobie dalsze poparcie w regionie, lokalne rządy otrzymują od rządu krajowego dodatkowe pieniądze na rozwój. I choć część inwestycji jest jak najbardziej potrzebna i uzasadniona – południe przez wiele lat mierzyło się bowiem z brakiem jakiegokolwiek finansowania, zostając tym samym daleko w tyle za Tajpej – to wiele postawionych w ostatnich latach budynków użytku publicznego przez większość roku świeci pustkami. Wymienić można by tu chociażby południowy oddział Muzeum Pałacowego znajdujący się nieopodal stacji HSR w Chiayi (główny znajduje się w Tajpej w dystrykcie Beitou) czy wyrastające jak grzyby po deszczu parki kulturowe poświęcone mniejszościom takim jak Hakka.
W Kaohsiungu, największym mieście na południu, możemy zobaczyć prawdziwe perełki współczesnej architektury takie jak np. otwarte w 2018 roku centrum sztuki Weiwuying. W kompleksie znajduje się sala operowa, dwie sale koncertowe na odpowiednio 1981 miejsc i 434 miejsca oraz scena teatralna. Mimo licznych promocji i pieniędzy wyłożonych na budowę, centrum przez większość czasu stoi puste, a organizowane tam koncerty czy przedstawienia często pozostają jedynie częściowo wyprzedane.
Zdjęcia Weiwuying (autorka Karolina Kodrzycka):
Puste wnętrza Weiwuying (autorka Karolina Kodrzycka):
Podobnie rzecz się ma z Kaohsiung Music Center otwartym w roku 2021. Po blisko 4 latach od otwarcia, część budynku pozostaje zamknięta i wyłączona z użytku. Póki co w kalendarzu imprez na stronie centrum widnieje jedyne 29 wydarzeń rozłożonych w czasie od stycznia do maja, choć w centrum znajdziemy dwie sale koncertowe. Także części komercyjne kompleksu, oferujące przestrzeń pod wynajem dla restauracji czy sklepów, pozostają w przeważającej większości puste.
Puste wnętrza Kaohsiung Music Center (autorka Karolina Kodrzycka):
Mimo tak świetnej infrastruktury znajdującej się w Kaohsiungu, większość wydarzeń czy imprez kulturalnych dalej organizowana jest na północy wyspy w Tajpej lub Nowym Tajpej. Problem stanowi jednak nie sama oferta kulturalna. Dużo ważniejszy jest brak osób chętnych do wzięcia udziału w wydarzeniach, czy to ze względu na brak dopasowania oferty do publiczności czy ze względu na wysokie koszta. Bo choć rozwój południa postępuje z zawrotną prędkością, to bilety na wydarzenia organizowane czy to w Weiwuying, czy w KMC potrafią osiągać zawrotne ceny. Przy często sporo niższych zarobkach niż na północy, mało kto może pozwolić sobie na regularny udział w życiu kulturalnym miasta. Z kolei wydarzenia skierowane do młodszych Tajwańczyków w większości skupiają się dalej na Tajpej, gdzie migrują oni na studia oraz w poszukiwaniu pracy. Prestiż związany z życiem w Tajpej i studiowaniem tam, budowany przez dekady, w tym samym czasie gdy południem nikt z rządzących za bardzo się nie interesował, na stałe wrył się w psychikę Tajwańczyków. Nierzadko zdarza się, że korzystniejsze oferty można znaleźć właśnie na południu, ale nawet to nie przekonuje młodych, skłonnych do wszystkiego byleby tylko pozostać w stolicy.
Jak wpłynie to na przyszłość obecnie stawianych budynków użytku publicznego? Osobiście uważam, że tak długo, jak u władzy utrzyma się DPP, dzięki dodatkowemu finansowaniu pozostaną one otwarte, choć dalej w większości puste. Co potem? Trudno to przewidzieć. Wiele zależy od młodych – jeśli zdecydują się oni na powrót, to być może południe przestanie przypominać sztucznie podtrzymywany przy życiu organizm. Jeśli jednak tak się nie stanie, obecnie zachwycające budowle zapewne dołączą do podobnych sobie “komarzych gmachów” masowo stawianych w latach 90. XX wieku i początku lat 00. XXI wieku, które zostały kompletnie porzucone i obecnie powoli zjada je czas.
Karolina Kodrzycka Ukończyła studia licencjackie z Kulturoznawstwa (specjalizacja Kultura Dalekiego Wschodu) na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Obecnie studiuje na Uniwersytecie Albrechta i Ludwika we Fryburgu na kierunku Modern China Studies. Stypendystka Huayu Enrichment Scholarship w roku akademickim 2021/2022, dzięki któremu odbyła 9-cio miesięczny kurs j. mandaryńskiego na National Taiwan Normal University. Zwyciężczyni konkursu tłumaczeniowego podczas drugiej edycji festiwalu “Za kulisami. Toruńskie spotkania wokół dramatu”, w ramach którego we współpracy z dr. Maciejem Szatkowskim przełożyła na j. polski sztukę “China Dream” autorstwa Sun Huizhu i Fei Chunfang. Obecnie przebywa na wymianie uczelnianej na National Sun Yat-sen University w Kaohsiungu. Interesuje się folklorem, folkloryzmem oraz popkulturą krajów chińskojęzycznych, w szczególności Tajwanu. Bliskie są jej także tematy związane z feminizmem, sytuacją kobiet oraz prawami mniejszości seksualnych w regionie Azji Wschodniej.
Więcej informacji na temat: newslettera, polityki prywatności serwisu
czytaj więcej
Polki nieczęsto staja się bohaterkami doniesień medialnych w Azji Centralnej. W lutym 2020 r. jednak było inaczej. Historia Agnieszki Pikulickiej - Wilczewskiej – dziennikarki „rozgrzała” nagłówki tamtejszych portali informacyjnych. Co ważniejsze, „między wierszami” opowiedziała wiele na temat współczesnego Uzbekistanu i roli kobiet w polityce.
Magdalena Sobańska-CwalinaRP: Integracja jest kluczem do budowy silnej pozycji polskich firm technologicznych
Wchodząc w skład branżowego klastra, którego partnerami są międzynarodowo rozpoznawalni gracze, startupy mają szansę wzmocnić swą wiarygodność. To niezwykle istotne szczególnie w Azji, gdzie zaufanie w biznesie jest niezbędne do podjęcia współpracy - mówi Maciej J. Nowakowski z Polskiej Platformy Technologicznej Fotoniki.
Jakub KamińskiRP: Czas Ankary w Azji Centralnej? Co z Warszawą?
Globalny kryzys gospodarczy spowodowany pandemią a następnie agresją Rosji na Ukrainę odbił się negatywnie na gospodarkach państwa Azji Centralnej. Chce to wykorzystać Turcja, która może być mocnym konkurentem Polski podczas odbudowy Ukrainy.
Jerzy OlędzkiAzjatech #225: Japonia bierze się za media społecznościowe
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Sukces w walce z pandemią może okazać się furtką do przynajmniej częściowego wyjścia z narzuconej dyplomatycznej próżni.
Karolina ZdanowiczTydzień w Azji #192: Kazachstan coraz dalej od Rosji
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Paweł Behrendt dla portalu 9DASHLINE o historii sporu na Morzu Południowochińskim
W swoim artykule Paweł Behrendt opisuje historię sporu na Morzu Południowochińskim na przestrzeni XX wieku. Tekst ukazał się w języku angielskim na portalu poświęconym sytuacji politycznej w regionie Indo-Pacyfiku - 9DASHLINE
Paweł BehrendtTydzień w Azji #194: Przyspieszone wybory prezydenckie w Kazachstanie to tylko formalność?
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Forbes: Jak Chińczycy podbijają kosmos
Komunistyczna Partia Chin konsekwentnie realizuje plany podboju kosmosu nakreślone jeszcze przez przewodniczącego Mao Zedonga. Po wdrożeniu własnego systemu nawigacji satelitarnej BeiDou, pobraniu próbek z Księżyca na statku Chang’e 5 i wejściu w orbitę Marsa sondy w ramach misji Tianwen-1 przyszedł czas na wisienkę na torcie: budowę nowej chińskiej stacji kosmicznej.
Zespół Instytutu BoymaAzjatech #219: Oprogramowanie pomoże w uniknięciu kolizji ze słoniami na indyjskich torach
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Azjatech #82: Japonia podwaja dotacje do samochodów elektrycznych zasilanych energią odnawialną
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Chińska aktywność na rynku wydobywczym w Nigerii
Jednym z ważniejszych źródeł ropy dla Państwa Środka w Afryce jest Nigeria, od lat znajdująca się w afrykańskiej czołówce państw eksportujących ten surowiec. Inwestycje prowadzone w Nigerii przez zagraniczne koncerny, niekoniecznie tylko chińskie, ale także brytyjskie i włoskie, są jednak w wielu przypadkach oceniane przez miejscowe organizacje pozarządowe jako kontrowersyjne.
Patrycja PendrakowskaAzja Centralna: nowe energetyczne rozdanie
Sytuacja energetyczna Azji Centralnej w teorii jest dobra. Bogactwo zasobów naturalnych gazu i ropy w Kazachstanie, Turkmenistanie i Uzbekistanie oraz system rzeczny umożliwiający pozyskiwanie energii z hydroelektrowni w Kirgistanie i Tadżykistanie wydają się wystarczające dla zapewniania regionowi bezpieczeństwa energetycznego.
Jerzy OlędzkiRP: Wyboista droga do wznowienia eksportu mięsa z Polski do Chin
Eksport wieprzowiny znad Wisły do Chin jest obecnie niemożliwy, podobnie jak drobiu i wołowiny. Mimo ponad dekady starań o uczynienie Państwa Środka stałym rynkiem eksportowym dla polskich firm, działania te nie przyniosły trwałych rezultatów.
Patrycja PendrakowskaW dobie dominacji mediów społecznościowych ilość dostępnych danych nie przekłada się na ich jakość, wzbudzając poczucie niedosytu i zagubienia wśród odważnych tez niepopartych argumentami.Wyszliśmy naprzeciw potrzebie zrównoważonej debaty i stworzyliśmy raport, który podejmie najważniejsze według nas wyzwania przed którymi stoją poszczególne państwa Azji.
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Azjatech #231: Ważna zmiana w chińskim biznesie kosmicznym. Padł nowy rekord
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Tydzień w Azji #335: Krwawe zamieszki w Indonezji. Dymisje w rządzie i tysiące zatrzymanych
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Dlaczego walka z korupcją w Kirgistanie nie będzie łatwa
Od momentu jesiennych wyborów parlamentarnych w Kirgistanie wydarzenia w tym kraju regularnie opisywane są przez wiodące media światowe i portale specjalistyczne zajmujące się polityką czy też dyplomacją. Kolejne w ciągu ostatnich kilkunastu lat „przemeblowanie polityczne” w Biszkeku może rodzić nadzieję na obniżenie poziomu korupcji w tej centralnoazjatyckiej republice. Czy jednak istnieją mocne podstawy ku temu aby patrzeć optymistycznie na zapowiedziane przemiany? Co podpowiadają nam dotychczasowe doświadczenia Kirgistanu i teorie naukowe?
Magdalena Sobańska-CwalinaPrzegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Tematem rozmowy były wysiłki władz indyjskich w zakresie walki z koronawirusem i ich konsekwencje dla obywateli, a także o wielkich wygranych pandemii oraz sytuacji w Kaszmirze.
San zhong zhanfa czyli Trzy Wojny. Działania hybrydowe po chińsku
Działania w sferze kognitywnej staje się coraz istotniejszym i powszechniejszym elementem niekinetycznych działań militarnych. Państwa i inni aktorzy polityczni świadomie manipulują sposobem, w jaki postrzegane są ich działania oraz działania ich sojuszników i przeciwników przez rządy i społeczeństwa innych aktorów sceny międzynarodowej.
Paweł Behrendt