Joga, stanowiąca swoisty wymiar indyjskiego ducha, obecnie stała się istotnym narzędziem dyplomacji kulturalnej Indii do wzmacniania pozycji kraju na arenie międzynarodowej. Kluczowym momentem w tej transformacji było m. in. ustanowienie Międzynarodowego Dnia Jogi przez ONZ w 2014 roku, co wzmocniło jej globalną rolę. W jaki sposób joga została przekształcona z duchowej praktyki w instrument polityki i narzędzie budowania tożsamości narodowej?
W ostatnich latach joga zyskała nowe znaczenie w politycznym dyskursie Indii. Nie ogranicza się już jedynie do sfery duchowego rozwoju czy praktyk prozdrowotnych, lecz została przekształcona w narzędzie soft power, służące umacnianiu pozycji Indii na arenie międzynarodowej. Promowana przez rząd Narendry Modiego jako uniwersalny symbol pokoju, harmonii i jedności, stanowi dziś element strategii budowania pozytywnego wizerunku Indii jako „duchowego supermocarstwa”. Odpowiedź na pytanie, w jaki sposób joga została przekształcona z praktyki o charakterze duchowym w narzędzie polityczne i element kształtowania tożsamości narodowej, wymaga powrotu do jej początków.
Joga w tradycji indyjskiej
W tradycji indyjskiej joga nierozerwalnie związana jest z zasadami moralnymi i odpowiedzialnością wobec siebie oraz życia we wszystkich jego przejawach. Etyczne przygotowanie to fundament każdej jogicznej ścieżki — niczym korzeń drzewa, bez którego praktyka nie może się rozwijać. To pierwszy, nieodzowny krok ku wewnętrznej przemianie. W kontekście ośmiostopniowej ścieżki jogi (asztanga joga) opisanej w Jogasutrach Patańdźalego, tym „korzeniem” są jamy — uniwersalne zasady moralne, takie jak brak przemocy (ahimsa), prawdomówność (satja) czy wolność od chciwości (asteja). Stanowią nie tylko fundamentalny filar praktyki lecz są także zobowiązaniem, nazywanym w Jogasutrach (JS_2.31) „wielkim ślubem, wielką regułą ascetyczną”. Powinny być przestrzegane niezależnie od kasty, miejsca, czasu, okoliczności oraz na wszelkich poziomach świadomości (rozwoju duchowego). Poprzez wypełnianie wszystkich ośmiu etapów, którymi oprócz zasad moralnych są m.in. praktyki ascetyczno-mistyczne, pozycje jogiczne czy praktyki oddechowe, jogin dąży do osiągnięcia wyzwolenia.
Tożsamość narodowa a droga ku globalizacji
Początki nowego spojrzenia na jogę sięgają przełomu XVIII i XIX wieku. Był to czas panowania Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i konfliktów indyjsko-angielskich. Ekspansja Kompanii nie tylko wpłynęła na polityczną i społeczną strukturę Indii, ale także otworzyła kraj na intensywny lecz asymetryczny kontakt z kulturą zachodnią. Znaczącą rolę odegrało powstanie sipajów w roku 1857, które było masowym i dobrze zorganizowanym buntem przeciwko brytyjskiemu panowaniu. Sipajowie (ang. sepoy, pers. siphai – „zbrojny żołnierz”) to żołnierze rekrutowani spośród Indusów, którzy od połowy XVIII wieku służyli w oddziałach europejskich, szkoleni i dowodzeni przez Brytyjczyków. Siła i rozmiar powstania zaskoczyły Brytyjczyków, a brutalność tłumienia powstania oraz obawy o dalsze wybuchy niepokoju skłoniły brytyjskie władze do zmiany podejścia i wprowadzenia bardziej liberalnej i inkluzywnej polityki wobec indyjskiej ludności. Kompania Wschodnioindyjska została rozwiązana w 1858 roku, a Indie zostały poddane władzy królewskiej.
XIX wiek stanowił kluczowy moment w procesie reform i narodowego odrodzenia Indii. Szczególnie powstanie sipajów ujawniło potrzebę redefinicji indyjskiej tożsamości i przyczyniło się do intensyfikacji myśli politycznej oraz intelektualnej. W tym okresie kultura indyjska zaczęła stopniowo przenikać na Zachód, co znajduje potwierdzenie w przekładach klasycznych tekstów sanskryckich dokonywanych przez europejskich filologów i orientalistów – takich jak William Jones (tłumaczenie Bhagawadgity) czy Max Müller (Rigwedy). W ramach tych przemian joga zaczęła być postrzegana nie tylko jako praktyka duchowa, lecz także jako potencjalne narzędzie mobilizacji społecznej i kulturowej odnowy, zdolne do wzmacniania jednostki i społeczeństwa w walce o suwerenność. Joga stała się narzędziem, które miało dawać siłę potrzebną do walki o niepodległość.
W XIX wieku stopniowo zaczęła wykształcać się początkowa struktura organizacyjna jogi. Indyjski filozof i reformator Keszub Ćandra Sen założył pierwszą wspólnotę Sadhan Kanan „leśna pustelnia”, która stanowiła prototyp aśramu, gdzie wspólnie praktykowano jogę. Współpracował z nim aktywista Swami Wiwekananda, który dostrzegł potrzebę odbudowy indyjskiej tożsamości oraz brak duchowości w Ameryce, dlatego postanowił wyruszyć poza subkontynent, aby tam głosić swoje wykłady. Przełomowym wydarzeniem było wystąpienie Wiwekanandy na Światowym Parlamencie Religii w Chicago w 1893 roku. Przełomowym, bo było to pierwsze znaczące przedstawienie hinduizmu (Sanatana Dharma) i jogi na arenie międzynarodowej, podkreślało uniwersalne wartości duchowości, takie jak jedność wszystkich religii, zapoczątkowanie ruchu zainteresowania jogą i filozofią indyjską na Zachodzie. Znaczący wpływ na instytucjonalizację jogi miała także działalność Swamiego Śiwanandy (1887-1963) – w Riszikeś założył pierwszy aśram, a w roku 1936 organizację Divine Life Society (DLS). Na zachodzie najbardziej popularna stała się joga B. K. S Iyengara, który po raz pierwszych przybył na Zachód w 1954 roku, zaproszony przez światowej sławy skrzypka Yehudiego Menuhina. Sercem jogi Iyengara jest założony w 1975 roku w Punie, Ramamani Iyengar Memorial Yoga Institute (RIMYI).
Globalizacja
Współcześnie joga uległa jednak znacznemu zróżnicowaniu, w dużej mierze oderwała się od swoich duchowych i etycznych korzeni. Zamiast być praktyką prowadzącą do samopoznania, coraz częściej sprowadzana jest do zestawu ćwiczeń fizycznych promujących zdrowie i dobre samopoczucie. Zjawisku temu towarzyszy dynamiczny rozwój globalnego przemysłu jogi, którego wartość liczy się w miliardach dolarów. Wzrost popularności jogi doprowadził do jej komercjalizacji. Obecnie joga pozbawiona została kontekstu. Odarta z trudnych, filozoficznych koncepcji przekroczyła granice subkontynentu indyjskiego, zyskując ogromną popularność na całym świecie. Stała się nie tylko łatwiej przyswajalnym i eksportowalnym produktem na globalnym rynku, lecz także idealnie wpasowała się w strategię „soft-power”.
Soft power i idea brandingu narodowego
Termin „soft power” (miękka siła) został wprowadzony przez amerykańskiego politologa Josepha Nye’a. Oznacza zdolność państwa do osiągania celów poprzez atrakcyjność kulturową, wartości i idee, zamiast bezpośredniej siły militarnej czy środków ekonomicznych, takich jak sankcje czy cła.
Kluczowe jest postrzeganie roli i pozycji państwa w świecie w kategoriach konkurencji, która wymaga nie tylko promowania unikalnych cech i wartości kulturowych, ale także spójnej strategii komunikacyjnej. Taka strategia pozwala na efektywne przekazywanie pozytywnego obrazu państwa oraz budowanie trwałych relacji z różnorodnymi grupami odbiorców na całym świecie.
Wykorzystując atrakcyjność jogi jako uniwersalnej i modnej formy aktywności, Indie promują ją jako narzędzie budowania pozytywnego wizerunku kulturowego i dyplomatycznego wpływu. Jednocześnie przykrywają także wewnętrzne problemy kraju dotyczące marginalizacji mniejszości czy ochrony praw i swobód obywatelskich.
Polityzacja jogi
Dyplomacja kulturalna to jedno z najskuteczniejszych narzędzi miękkiej siły Indii. Od objęcia władzy w 2014 roku premier Modi konsekwentnie promuje jogę, która stała się kluczowym elementem oficjalnej narracji politycznej i budowania tożsamości narodowej. Znaczącym momentem było ustanowienie w 2014 roku przez ONZ Międzynarodowego Dnia Jogi (International Day of Yoga, IDY), co pomogło globalnie ją wypromować. Zostało to odebrane jako ogromny sukces dyplomatyczny Indii. Wpisanie jogi na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO w 2016 roku stanowi formalne uznanie jej znaczenia kulturowego i historycznego, co wzmacnia legitymację Indii jako strażnika tej tradycji.
Z punktu widzenia soft power, joga doskonale odpowiada globalnym potrzebom: promuje zdrowie, harmonię i uniwersalne wartości duchowe, stając się atrakcyjnym, pozareligijnym elementem przekazu kulturowego, jednocześnie podkreślając jej indyjskie korzenie. Dzięki temu rząd Indii skutecznie wykorzystuje jogę jako narzędzie budowania międzynarodowego prestiżu, wizerunku nowoczesnego i jednocześnie zakorzenionego w tradycji państwa. Inicjatywy takie jak powołanie Ministerstwa AYUSH (Ayurveda, Yoga & Naturopathy, Unani, Siddha and Homoeopathy) czy działania Indyjskiej Rady ds. Stosunków Kulturalnych (ICCR) wzmacniają ten przekaz poprzez organizację wydarzeń, szkoleń i kursów na całym świecie. Jednym z nich jest wspomniany IDY, który odbywa się 21 czerwca. Towarzyszy mu sztandarowe wydarzenie „Yoga Sangam” – zsynchronizowana masowa demonstracja jogi organizowana w ponad setkach tysięcy miejsc w Indiach. Oparta jest na ustrukturyzowanym 45-minutowym programie ćwiczeń dokładnie opisanym w dokumencie Common Yoga Protocol (CYP), który stanowi rdzeń IDY. Opracowany w 2015 roku przez wybranych indyjskich guru, został zaprojektowany w celu ułatwienia uczestniczenia w dużych, wielkoskalowych pokazach jogi. Dokument CYP jest dostępny dla każdego obywatela na stronie rządowej [https://www.mea.gov.in/images/pdf/common-yoga-protocol-english.pdf].
Także wewnątrz kraju organizowane są jogiczne inicjatywy. Od 2018 roku odbywa się Narodowa Olimpiada Jogi. Wskazuje to na systematyczną próbę mobilizacji społeczeństwa wokół idei jogi jako symbolu jedności narodowej i zdrowia publicznego. Jednakże ta oficjalna narracja niesie ze sobą wyraźne napięcia i kontrowersje.
Kontrowersje
Pod powierzchnią globalnego sukcesu jogi ujawniają się jednak bardziej złożone mechanizmy wewnętrzne. Promocja jogi w Indiach, szczególnie pod rządami prawicowej Indyjskiej Partii Ludowej (Bharatiya Janata Party, BJP), wiąże się nie tylko z budowaniem pozytywnego wizerunku zewnętrznego, ale także z procesem internalizacji jednej dominującej narracji kulturowej. Powiązanie jogi z tożsamością narodową o silnie hinduistycznym wydźwięku prowadzi do marginalizacji mniejszości religijnych i etnicznych, a także osłabienia pluralizmu społecznego, który przez wieki charakteryzował Indie.
W raporcie Freedom in the World o stanie demokracji i wolności na świecie, w roku 2025 Indie otrzymały status „częściowo wolny” (partially free) osiągając 63/100 punktów. W wyjaśnieniu czytamy: „Podczas gdy Indie są demokracją wielopartyjną, rząd pod przewodnictwem premiera Narendry Modiego i nacjonalistycznej hinduskiej partii Bharatiya Janata Party (BJP) przewodził polityce dyskryminacyjnej i wzrostowi prześladowań muzułmanów. Konstytucja gwarantuje swobody obywatelskie, w tym wolność słowa i wolność wyznania, ale nękanie dziennikarzy, organizacji pozarządowych (NGO) i innych krytyków rządu znacznie wzrosło za rządów Modiego. BJP coraz częściej wykorzystuje instytucje rządowe do atakowania przeciwników politycznych. Muzułmanie, dalici (osoby z najniższych kast lub nie należący do żadnej kast) i adiwasi (grupy rdzennej ludności, należące do różnych plemion) pozostają marginalizowani ekonomicznie i społecznie.”
Coroczne obchody Międzynarodowego Dnia Jogi wzmacniają pozytywne skojarzenia z Indiami, ale w kraju bywają postrzegane jako element procesu hinduizacji przestrzeni publicznej. Krytycy wskazują na niebezpieczeństwo, jakie niesie polityczne zawłaszczanie jogi — praktyki, która historycznie rozwijała się w ramach różnych tradycji duchowych i filozoficznych, również poza hinduizmem. Przykładem może być działalność Swamiego Ramdeva, jednej z czołowych postaci propagujących jogę w Indiach. Ramdev nie tylko przedstawia jogę jako część narodowego dziedzictwa, ale także łączy ją z ideologią hindutwy (hindutva) i nacjonalistyczną retoryką. Jego inicjatywy, jak Bharat Swabhiman Trust czy Patanjali Yogpeeth, pokazują, w jaki sposób joga może być wykorzystywana jako instrument mobilizacji społecznej o wyraźnym zabarwieniu ideologicznym. Na stronie organizacji bharatswabhimantrust.org widnieje „pięć ruchów narodowych”: wyeliminowanie korupcji – zjednoczenie ludzi za pomocą jogi i stworzenie masowego ruchu przeciwko złu korupcji; wyznaczenie do każdej z wiosek nauczyciela jogi, który będzie bezpłatnie udzielał ajurwedyjskich porad – bez uzależniania się od zachodniej medycyny; wprowadzenie narodowego programu czystości środowiska; zjednoczenie narodu „pod jednym językiem” – hindi będzie językiem jednoczącym; wprowadzenie darmowej edukacji dla biednych i uczynienie edukacji jogi obowiązkową we wszystkich instytucjach edukacyjnych.
Taka zawężona wizja jogi, utożsamiona z konkretną narracją tożsamościową, niesie ryzyko wykluczenia grup społecznych, które nie wpisują się w dominujący model. Szczególnie wyraźne jest to w kontekście kontrowersyjnych reform i inicjatyw, takich jak obowiązkowe lekcje jogi w szkołach, także tych prowadzonych przez mniejszości religijne, czy działania legislacyjne (np. ustawa o obywatelstwie CAA), które wzbudzają napięcia społeczne. CAA (Citizenship Amendment Act) to ustawa przyjęta w Indiach w 2019 roku, która ułatwia uzyskanie obywatelstwa osobom wyznającym określone religie (hinduizm, sikhizm, buddyzm, dżinizm, zoroastryzm) i pochodzącym z sąsiednich krajów (Pakistan, Afganistan, Bangladesz). Jednocześnie wyklucza muzułmanów, co budzi zarzuty o dyskryminację i pogłębianie podziałów społecznych.
Wnioski
Transformacja jogi z praktyki duchowej w narzędzie polityki kulturalnej i instrument soft power wpisuje się w szerszy proces redefinicji tożsamości narodowej Indii w kontekście globalizacji. Promocja jogi przez rząd Modiego, szczególnie poprzez działania instytucjonalne (jak powołanie Ministerstwa AYUSH czy organizacja Międzynarodowego Dnia Jogi), wskazuje na świadome wykorzystanie tradycji do wzmacniania pozycji państwa na arenie międzynarodowej. Joga została tu zakodowana jako element narodowego dziedzictwa, co z jednej strony umożliwia skuteczny branding kulturowy Indii, ale z drugiej – wiąże się z ryzykiem zawłaszczenia i ideologicznego zawężenia jej znaczenia.
W tym kontekście należy zauważyć, że proces globalizacji jogi nie jest neutralny ani jednokierunkowy. Z jednej strony przyczynia się do rosnącej rozpoznawalności Indii jako centrum duchowości, a z drugiej – sprzyja uproszczeniom i komercjalizacji, które często prowadzą do utraty kontekstu filozoficzno-religijnego. Co więcej, wewnętrzna polityzacja jogi – szczególnie jej powiązanie z hinduskim nacjonalizmem – może prowadzić do marginalizacji grup mniejszościowych i pogłębiania napięć społecznych. Takie działania świadczą o tym, że joga staje się nie tylko narzędziem dyplomacji zewnętrznej, ale także środkiem wewnętrznej inżynierii tożsamościowej.
Ostatecznie, skuteczność jogi jako soft power zależy od utrzymania jej uniwersalnego, pluralistycznego charakteru i przeciwdziałania tendencjom do ideologicznego zawłaszczenia. Jeśli ma ona pozostać wiarygodnym narzędziem budowania wizerunku Indii jako kulturowego mostu między Wschodem a Zachodem, konieczne jest zachowanie równowagi między globalną promocją a lokalną inkluzywnością. W przeciwnym razie istnieje ryzyko, że joga – zamiast jednoczyć – stanie się źródłem nowych podziałów.

Magdalena Rybczyńska Absolwentka Indologii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Informatyki i Ekonometrii na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie. Koordynatorka projektu naukowo-badawczego Szlakiem Gandhiego, zrealizowanego w 2008 roku w Indiach. Posiada bogate doświadczenie w branży outsourcingowej. Główne obszary zainteresowań: przeobrażenia zachodzące w Azji, mające wpływ na gospodarkę światową; związek filozofii z ekonomią i polityką. Pasjonatka jogi, zgłębiająca osadzenie jej praktyk w indyjskich tradycjach religijnych. Znajomość języków: angielski, sanskryt, hindi, urdu oraz podstawy tamilskiego.
czytaj więcej
Przemysł stoczniowy w Azji: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość
Prawdopodobnie przesunięcie światowego centrum gospodarczego znad Atlantyku nad Pacyfik nigdzie nie jest tak widoczne jak w przemyśle stoczniowym. (...) W ostatnich latach na prowadzenie wybiły się stocznie chińskie, znacznie dystansując rywali. Jednak wobec słabnącej koniunktury rodzi się pytanie jak trwałe swą fundamenty tego sukcesu i czy Chinom uda się utrzymać pozycję lidera.
Paweł BehrendtAzjatech #106: Koreańczycy chcą dać drugie życie akumulatorom samochodów elektrycznych
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Tydzień w Azji #71: Morski wyścig zbrojeń. Chiny jak Związek Radziecki?
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Oblicza azjatyckiego stulecia – Dyskusja wokół Kwartalnika Boyma 4(6)/2020
Spotkanie odbędzie się we czwartek, 21 stycznia 2021 o godzinie 19:00 za pośrednictwem platformy Zoom. Do udziału w dyskusji oraz spotkaniu online z autorami i autorkami Instytutu Boyma zapraszamy wszystkich zainteresowanych.
Azjatech #120: Po wodę na księżyc, czyli kosmiczne plany Japonii
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Azjatech #50: Tadżykistan ma swój pomysł na walkę z COVID 19
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
AzjaTech #5: Pojazdy przyszłości i japońscy naukowcy, którzy ratują Morze Aralskie
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości. W tym numerze najświeższe wiadomości o technologiach z Izraela, Japonii oraz Chin.
Forbes: Dyplomacja kupiecka, czyli jak Berlin dogaduje się z Pekinem
(...) Silna gospodarka, liczba ludności, rozwinięte ośrodki naukowe i względna stabilność ekonomiczna sprawiają, że Chińczycy traktują Berlin jako swego strategicznego partnera. Na to jednak nakładają się tarcia między Pekinem a Waszyngtonem, dlatego Berlin, troszcząc się o interes ekonomiczny, szuka drogi środka
Patrycja PendrakowskaTydzień w Azji #66: Koronawirus oznacza trzeci rok recesji dla irańskiej gospodarki
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Patrycja Pendrakowska dla Observer Research Foundation o wpływie pandemii koronawirusa na dzieci
W swoim artykule Patrycja Pendrakowska opisuje szkody, jakie wyrządziła pandemia COVID-19 najmłodszym członkom społeczeństwa.
Patrycja PendrakowskaGęsty tekst: jak pisać teksty analityczne? – zaproszenie na warsztaty
Wyobraź sobie, że redakcja specjalistycznego portalu może przyjąć od Ciebie tekst na 9 tysięcy znaków. Chcesz się ze swojego zadania wywiązać jak najlepiej i widzisz bardzo bogaty zebrany materiał. Zastanawiasz się, jak w sposób przejrzysty zmieścić te wszystkie ważne informacje w tak krótkim tekście?
Tydzień w Azji: Kazachstan wybrał stabilizację
Wybory parlamentarne w Kazachstanie, które odbyły się 10 stycznia, nie przyniosły istotnych zmian politycznych. Brak protestów społecznych, podobnych do Białorusi czy Rosji może wskazywać, że Kazachowie nie oczekują zmian, a przede wszystkim aktywnej polityki społecznej, kontynuacji rozwoju gospodarczego oraz stabilności rządów.
Jerzy OlędzkiTydzień w Azji #105: Koniec ery kanclerz Merkel. Jak zmieni się niemiecka polityka zagraniczna?
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Współpraca Instytutu Boyma z Forbes Polska
Analitycy Instytutu Boyma od niedawna mają przyjemność współpracować z redakcją polskiego wydania magazynu Forbes. Poniżej prezentujemy listę naszych artykułów.
Kwartalnik Boyma – nr 3 (21)/2024
W najnowszym numerze Kwartalnika Boyma podejmujemy analizę popularnych narracji, w tym nacjonalizmu politycznego i etnicznego, wykorzystywanych przez władze państw Azji.
Tydzień w Azji #39: Tlą się kolejne protesty w Korei. Czy wypłynie na nich miejscowy Trump?
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Azjatech #140: Chiński TikTok na informacyjnej wojnie
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Azjatech #37: Mikroinstalacje fotowoltaiczne na szybach w Korei Południowej
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Korea Południowa w fazie post-COVIDOWEJ
Rząd po wygranej bitwie – zahamowaniu epidemii do marca 2020, wdraża zasady zorganizowania społecznego, aby wygrać wojnę z COVID-19, mając na uwadze prognozy wirusologów o kolejnej fali epidemii prognozowanej na jesień.
Wioletta MałotaRozwój gospodarczy Chińskiej Republiki Ludowej i wzrost jej aktywności na arenie międzynarodowej przypadł na okres dużych zmian w środowisku bezpieczeństwa. W tym kontekście intensyfikacja działań ChRL w ramach dyplomacji wojskowej, stała się przedmiotem kontrowersji ze względu na brak pewności co do jej rzeczywistych celów.
Paweł MazurekKurs on-line: “Conflict Resolution and Democracy”
Instytut Adama zaprasza do udziału w nowym kursie poświęconym rozwiązywaniu konfliktów i wspomaganiu procesów demokratycznych z pomocą metody Betzavta. Zajęcia prowadzone będą za pośrednictwem platformy ZOOM.
Zarys problematyki bezpieczeństwa regionalnego Azji Centralnej
Celem prezentowanego opracowania jest przybliżenie tematyki bezpieczeństwa regionalnego w Azji Centralnej w kontekście polityki regionalnej i zdolności poszczególnych republik do przeciwdziałania i eliminacji zagrożeń ze strony sił zewnętrznych.
Jerzy OlędzkiW marcu 2019 roku minęła czwarta rocznica śmierci Lee Kuan Yew (LKY), najbardziej wpływowego singapurskiego polityka, ojca narodu, pierwszego i wieloletniego premiera (1959-1990). LKY stał się symbolem Singapuru i jest uważany za polityka, któremu udało się uczynić z byłej brytyjskiej kolonii nowoczesne państwo.
Anna GrzywaczAzjatech #174: Węgiel może być czysty. Japonia już to testuje
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.