Publicystyka

“Green growth” may well be more of the same

Witnessing the recent flurry of political activity amid the accelerating environmental emergency, from the Green New Deal to the UN climate summits to European political initiatives, one could be forgiven for thinking that things are finally moving forward.

Instytut Boyma 27.01.2020

Witnessing the recent flurry of political activity amid the accelerating environmental emergency, from the Green New Deal to the UN climate summits to European political initiatives, one could be forgiven for thinking that things are finally moving forward. Even though none of the specific measures under discussion is ultimately up to the task on its own, climate has entered political vocabulary and is here to stay. The question however is not simply how to go beyond paying mere lip service and ensure lofty pledges become reality. The question is whether the ideological underpinnings of these mesures have the necessary potential for envisioning and initiating meaningful change.

Increasingly, the answer seems to be “no”.

The problem is not only that these initiatives – and others in the same vein – have failed to deliver on their promises or are unlikely to ever come to fruition. The problem is this: Even if they succeeded by their own account, they would still operate within a political and economic system that arguably cannot by definition stave off the crises to come, and whose continued existence virtually guarantees the worst-case scenarios will become reality.

The way we have been going about the environmental emergency invites hypocrisy. One of the most glaring examples is infrastructural investments aimed at facilitating transportation and trade. Often touted as “green”, they continue apace despite the fact that not only do they require aggressive resource extraction, generate waste, emit carbon dioxide, and destroy wildlife habitats, but they are also bound to lock in further environmental damage for decades to come (to put it simply, more roads mean more traffic). What is expected to power those gigantic infrastructural projects is another gigantic infrastructural project: renewable energy. While we do our best to overlook the fact that “transition to renewables is going to require a dramatic increase in the extraction of metals and rare-earth minerals, with real ecological and social costs”, the truth remains the same: “The only truly clean energy is less energy”[1].

Effective PR allows governments and businesses alike to couch harmful initiatives in the soothing language of purported sustainability. While growing numbers of consumers and analysts take such proclamations with a pinch of salt, most still seem to barely even notice. After all, pouring concrete has been the symbol of the miracle of economic growth for generations, and the whirring blades of a wind turbine promise to become another one in the foreseeable future.

What we need to consider is the following: What if overconsumption that sends our mammalian instincts into overdrive and provides the current economic and political system with justification for its existence and for the means it takes to sustain itself simply cannot continue? What if the necessary reduction and reversal of our impacts on the planet’s climate system, as well as on its overall environmental condition, cannot be achieved within the confines of our current economic paradigm? What if the juggernaut of perpetual growth and free trade is inherently incompatible with the continued habitability of the biosphere that we take for granted? What if “green growth” is indeed a fantasy and a trick we fool ourselves with? What if we need to rebuild the system we inhabit from the ground up, and fast?

Faced with these questions, it’s perfectly understandable to come to the conclusion that all the much-touted recent initiatives are nothing but treading water, or worse. That’s where alternatives come in. Advocates of “degrowth” or “post-growth” propose more than an overhaul of the system: They recommend replacing it with one better aligned with the planetary realities we can no longer ignore. As one definition puts it, degrowth is “a downscaling of production and consumption that increases human well-being and enhances ecological conditions and equity on the planet”, which “challenge[s] the centrality of GDP as an overarching policy objective” and where the “primacy of efficiency will be substituted by a focus on sufficiency”[2]. “Humanity has to understand itself as part of the planetary ecological system”, according to another formulation that emphasises a need for “a fundamental transformation of our lives and an extensive cultural change”[3]. Yet another interpretation provides a crucial clarifying point: “Post-growth economies and societies will not be static; they will be developing still, but within planetary limits, and they will not be betting their futures on the assumption of endless material growth”[4]. The path that we have taken is just one among many, and it has already shown its true colours. We don’t have to stay on it.

But the predicament we are in is this: Whichever country begins applying degrowth first may find itself at the mercy of the increasingly anarchic international system. What it faces may not necessarily be an old-school military invasion by a foreign power, but a much more pernicious threat: hostile takeover. In the absence of strong international cooperation and institutions, the global commons are up for grabs. We are being discouraged from doing the right thing.

It has become trivially easy for any major player on the global stage to say all the right things about the environment and trumpet technological solutions far and wide, while at the same time pushing one brute-force carbon-intensive infrastructural project after another in pursuit of more material wealth and at the expense of energy that environmentally we can no longer afford. Appearing to lead can often be just that: an appearance. In the short term it is easier to lead the unsuspecting (or even acquiescing) audience on. Some are expert at this: It is not far-fetched to say that Donald Trump could easily win favours with the global public opinion by adopting green rhetoric while carrying on with his ecocidal policies. His base would no doubt buy into that as well.

The challenge the efforts to prioritise climate and the environment face is this: By making it clear how deep and wide the necessary transformation needs to be, they risk triggering a powerful self-preservation pushback from those who benefit from the status quo. They already have. Alternative paths to human well-being within the natural world are already being dismissed as too difficult or outlandish to even contemplate. As the debate heats up together with the climate, we are speeding – with our streamlined rhetoric and polished slogans – towards the edge of the cliff.

Niniejszy materiał znajdą Państwo w Kwartalniku Boyma nr – 3/2020

Przypisy:

[1] Jason Hickel. “The Limits of Clean Energy”. Foreign Policy 6.09.2019. https://foreignpolicy.com/2019/09/06/the-path-to-clean-energy-will-be-very-dirty-climate-change-renewables/

[2] Definition. degrowth.com (n.d.). https://degrowth.org/definition-2/

[3] What is degrowth? degrowth.info (n.d.). https://www.degrowth.info/en/what-is-degrowth/

[4][4]  Ian Christie, Ben Gallant, Simon Mair. “Growing pain: the delusion of boundless economic growth”. Open Democracy 26.09.2019. https://www.opendemocracy.net/en/oureconomy/growing-pain-delusion-boundless-economic-growth/

Dawid Juraszek

Ekspert ds. globalnych problemów środowiskowych. Autor książki "Antropocen dla początkujących. Klimat, środowisko, pandemie w epoce człowieka". Doktorant Uniwersytetu w Maastricht (ekokrytyka poznawcza), absolwent filologii angielskiej, przywództwa w oświacie, zarządzania środowiskiem i stosunków międzynarodowych. Pisał m.in. dla Dwutygodnika, Liberté!, Krytyki Politycznej, Gazety Wyborczej, Polityki, Newsweeka, Ha!artu, Lampy, Focusa Historia, Podróży i Poznaj Świat, a także dla licznych publikacji w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Australii, Kanadzie, Irlandii i Nowej Zelandii. Od kilkunastu lat pracuje w chińskim szkolnictwie wyższym.

czytaj więcej

Azjatech #201: Korea Północna okrada firmy na całym świecie i zarabia miliardy dolarów

Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Kazachsko-białoruskie relacje w cieniu Kremla

Kazachstan i Białoruś od wielu lat stopniowo zacieśniają współpracę na płaszczyźnie politycznej, społecznej oraz gospodarczej i to coraz częściej  bez oglądania się na interesy i stanowisko Kremla.

RP: Najważniejsze negocjacje handlowe Unii w erze cyfrowej – układ UE-Indie

Umowy między Unią Europejską a Indiami w dziedzinie handlu, ochrony inwestycji i systemu oznaczeń geograficznych dla produktów to najważniejsze obecnie układy tego typu negocjowane przez Komisję Europejską w imieniu 27 państw unijnych.

Tydzień w Azji #269: Sukcesu nie było. Echa wizyty kanclerza Niemiec w Chinach

Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Azjatech #181: Azjaci szykują mocną odpowiedź na ChatGPT

Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Azjatech #116: Linie lotnicze JAL zamierzają wejść na rynek latających samochodów

Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Tydzień w Azji #96: W Azji dla Azji – o konsekwencjach nowej umowy handlowej

Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Chiński System Zaufania Społecznego – Jak wpłynie na polskie firmy w Chinach?

Wdrażany w Chinach System Zaufania Społecznego stanowić może istotne wyzwanie organizacyjne i prawne dla podmiotów zagranicznych prowadzących działalność w tym kraju. Zapraszamy do zapoznania się z raportem powstałym we współpracy Instytutu Boyma i Kancelarii Kochanski & Partners.

Tydzień w Azji: Rewolucja, stagnacja czy powrót do przeszłości – Wyniki Trzynastego Kongresu Komunistycznej Partii Wietnamu

1 lutego zakończył się trzynasty kongres Komunistycznej Partii Wietnamu. Owiane tajemnicą zgromadzenie, na którym 1,600 partyjnych delegatów co pięć lat wybiera nowe kierownictwo i wytycza przyszły kurs kraju, jest najważniejszym politycznym wydarzeniem w Wietnamie.

Warszawscy Wietnamczycy – obecni/nieobecni na mapie kulturalnej Warszawy

Serdecznie zapraszamy do udziału w debacie organizowanej przez Muzeum Warszawskiej Pragi, poświęconej zamieszkującej stolicę wietnamskiej diasporze.

Świąteczne Życzenia od Zespołu Instytutu Boyma

Wszystkiego Najlepszego na Święta Bożego Narodzenia i Nowy Rok!

Azjatech #217: Inteligentne śmietniki zdobywają przyczółki w Japonii

Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Forbes: Idee na użytek władz. Jak Chiny budują swoje opowieści o świecie

Promocja chińskiej myśli politycznej leży w interesie Komunistycznej Partii Chin. Dzięki tworzeniu nowych pojęć władza wzmacnia przekaz tworzący opowieść o sukcesie Państwa Środka. To ułatwia zaś pozyskiwanie kolejnych partnerów i budowanie relacji, czyli tzw. guanxi

Dr Joanna Dobkowska recenzuje książkę “Polityka zagraniczna Singapuru w regionie Azji i Pacyfiku”

Recenzja książki analityczki Instytutu Boyma dr Anny Grzywacz

Zatopienie filipińskiej łodzi rybackiej przez Chiny pozostaje bez odpowiedzi Manili

Na Morzu Południowochińskim coraz częściej dochodzi do niebezpiecznych konfrontacji. Sprawa zatopienia filipińskiej łodzi przez Chińczyków wzbudziła mnóstwo kontrowersji, ale prezydent Duterte nie poświęcił jej wiele uwagi. Filipińska opinia publiczna zawrzała z oburzenia.

Tydzień w Azji #211: Ostatnie bastiony demokracji padają w Kambodży

Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Tydzień w Azji #286: Polska ma co poprawiać w relacjach z Indiami. To będzie przełom?

Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

RP: Umowa o wolnym handlu UE-Australia na horyzoncie

W ostatnich latach weszły w życie umowy o wolnym handlu UE z Japonią, Wietnamem i Singapurem. Teraz Bruksela negocjuje z Canberrą.

Azjatech #106: Koreańczycy chcą dać drugie życie akumulatorom samochodów elektrycznych

Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Jak prowadzić badania społeczne w Chinach? – subiektywny przewodnik po pobycie w CASS

Mimo rosnącego zainteresowania Państwem Środka, ciągle  niewielu polskich naukowców decyduje się na prowadzenie badań za Wielkim Murem.

Tydzień w Azji #87: Czego spodziewać się po nowym premierze Japonii?

Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Na marginesie koronawirusa. Co dalej z irańskim kryzysem narkotykowym?

Bezzębni mężczyźni zaciskający sznurkiem ramiona przed wstrzyknięciem heroiny, nieobecny wzrok bezdomnych dzieci i prostytutek oraz wszechobecne ubóstwo (...) Podobne widoki stały się codziennością w Iranie, który według szacunków Biura Narodów Zjednoczonych ds. narkotyków i przestępczości (UNODC) posiada dziś najwyższy na świecie odsetek uzależnionych od heroiny w populacji.

Azjatech #215: Japońskie firmy chcą technologiami przełamać bariery językowe

Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.

Tydzień w Azji #313: Chińczycy w natarciu. DeepSeek to nie jest ich ostatnie słowo

Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.