
Commissioned in 2019 by the British government and published in February 2021, The Dasgupta Review has been likened to the 2006 Stern Review. Where the latter brought to widespread attention the many failings of the world economy in the face of global warming, the former makes similar points as regards biodiversity – and identifies the unique challenges faced by women.
As a leading expert on the intersections between human welfare, population ethics, development, and the environment, Partha Dasgupta – the University of Cambridge Professor Emeritus of Economics and the author of many acclaimed publications for the academic and the general reader alike – was a natural fit for the task of revisiting the way we conceive of the relationship between the economy and the ecosystem. With the benefit of fifteen years’ worth of researching – and living through – the decline in the habitability of the planet since the Stern Review came out, The Economics of Biodiversity: The Dasgupta Review (“the Review”) makes an even more urgent case for changing the way we measure economic success in order to improve humanity’s prospects in the face of the escalating biodiversity crisis, and indeed of climate change as well.
I do not attempt to summarise all or even most of the key points raised by the Review. Among its many insights and recommendations, the Review highlights the circumstances and contributions of women, and it is this more targeted focus that is the scope of this article.
Early on in the Preface, Dasgupta refers to his reader with feminine pronouns: “the person reading the Review is doing so because she wants to understand our place in Nature as a citizen.… Depending on the context, I call her the ‘social evaluator’, or the ‘citizen investor’” (Dasgupta 2021: 4; all subsequent quotations refer to this work). Throughout the Review, the challenges faced by women and girls in the Global South are repeatedly noted and emphasised, bringing to the fore what is often kept in the far background of discussions and decision-making processes.
In the world’s poorest rural regions, necessary daily activities such as collecting water, gathering firewood, picking fruit, berries, and herbs, and food preparation, take many hours, with much of this work performed by women. For instance, rural women in Bangladesh “have been found to spend 50-55% of their day cooking” (37). These circumstances tend to be exacerbated if the local environment has deteriorated, thus reducing availability of many resources, or prolonging the time needed to acquire them. It has been shown that healthy forest ecosystems provide important hydrological services, including water purification as well as flood and drought mitigation, thus contributing to human well-being. For example, upstream forests improve baseflow, thus reducing “the time needed by women and children to collect drinking water” (67). Minority and economically disadvantaged communities are disproportionately exposed to low environmental quality and high environmental hazard from pollution that “degrade[s] natural ecosystems and directly harm[s] human health” (374).
Gender and income inequality can undermine sustainability; conversely, including women in decision-making, as is the case with forest management in India and Nepal, leads to “better resource governance and conservation outcomes” (375). In Jordan, Dasgupta notes, participation of indigenous and underrepresented communities in managing local ecosystems has led to positive results: “the sites have improved environmentally and socially: tribal conflicts over natural resources have reduced, grazing is better managed, and biodiversity has revived” (451).
Despite reluctance in some quarters to engage with the fraught problem of (over)population, the Review states plainly that “[e]xpanding human numbers have had significant implications on our global footprint” (491). A crucial issue is that of fertility decisions. In certain cultures these decisions are routinely taken at the level of the household (variously defined), with the woman’s perspective subsumed within the group she belongs to. Societal mores determine the value placed on fertility, with reproductive success often seen as a way of acquiring social status, despite the strains it can place on available resources. Conformity to social preferences may lead to a community engaging in a self-sustaining mode of behaviour that results in high fertility and low living standards, even if there is another self-sustaining mode “characterised by low fertility and rising living standards which is preferred by all” (241). Conformist preferences on both the individual and the social level can evolve for several reasons, not least through access to information from the outside world that challenges traditional practices. Where these practices now run counter to modern-day interests but may have had a sound rationale in the past, they may still be maintained despite circumstances having changed, resulting in communities that can “remain stuck” in modes of behaviour that are not in fact desired by nor are in the best interest of those who engage in them (243).
A universally recognised way of bringing fertility rates down is better educational opportunities. Education “makes a break with tradition” by delaying marriage, leading to better birth spacing and improving economic prospects (243). However, despite being seen as the “surest route to woman’s empowerment” by all governments, full benefits of education have so far failed to materialise: in low income countries as much as 30% of girls and young women are illiterate. The Review therefore recommends complementing education with a faster and more affordable solution to high fertility rates, that is, family planning programmes. Regrettably, these tend to “remain low on the development agenda” (244), despite their achievements. In the 1960s and 1980s subsidised contraceptives have successfully accelerated fertility declines in Asia and Latin America. Their potential for averting deaths in developing countries has been estimated at 30% for maternal deaths and nearly 10% for childhood deaths, while satisfying unmet needs for modern contraception in developing countries might lead to a 68% decline in unwanted pregnancies. The track record of family planning is positive all-round: in addition to better birth-spacing and lower child mortality, it leads to better educated children, larger household assets, and greater use of healthcare. The Review states in no uncertain terms: “investment in community-based family planning programmes should now be regarded as essential” (244). If this recommendation is heeded, in Africa alone the population would be “some 1 billion smaller in 2100 than is currently projected” (247).
These lessons are not irrelevant to the 1.2 billion people in high-income countries. It is there, in societies with the heaviest environmental demands of all, that individual decisions regarding fertility have the largest impact – and come at (relatively) little personal cost. The Review emphasises that given the social nature of humans, reconfiguring the values that currently govern our perception of living at the intersection of population, consumption, and environment may be easier than thought and “the cost of necessary social change is probably much less than is feared” (247). The contemporary economic paradigm beholden to relentless extractivism and rampant consumptionism that governs modern societies is hardly inevitable: transforming the values we live by to ensure human thriving within the richness of planet’s biodiversity is not only possible, but imperative. Foregrounding the role and contribution of women is one of the key components of that transformation.
At the end of the day, it all comes down to recognising that change can happen either while the humanity can still be at least partly in charge of it, thus ensuring as much fairness as possible – or it can be enforced by circumstances, when it’s already too late to meaningfully adjust the course of events.
Niniejszy materiał znajdą Państwo w Kwartalniku Boyma nr – 7/2021
Przypisy:
References:
Dasgupta, Partha. (2021) The Economics of Biodiversity: The Dasgupta Review. London: HM Treasury.

Dawid Juraszek Ekspert ds. globalnych problemów środowiskowych. Autor książki "Antropocen dla początkujących. Klimat, środowisko, pandemie w epoce człowieka". Doktorant Uniwersytetu w Maastricht (ekokrytyka poznawcza), absolwent filologii angielskiej, przywództwa w oświacie, zarządzania środowiskiem i stosunków międzynarodowych. Pisał m.in. dla Dwutygodnika, Liberté!, Krytyki Politycznej, Gazety Wyborczej, Polityki, Newsweeka, Ha!artu, Lampy, Focusa Historia, Podróży i Poznaj Świat, a także dla licznych publikacji w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Australii, Kanadzie, Irlandii i Nowej Zelandii. Od kilkunastu lat pracuje w chińskim szkolnictwie wyższym.
czytaj więcej
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Indyjscy guru. Kiedy duchowość rozczarowuje
W tradycji indyjskiej guru odgrywa kluczową rolę w procesie rozwoju duchowego człowieka. Z czasem jednak globalizacja duchowości zmieniła jego rolę i usytuowanie społeczne. Obecnie wizerunek duchowego przywódcy kojarzy się z mężczyzną w szafranowych szatach, którego zdjęcia stanowią wystrój licznych sal modlitewnych, przedsiębiorstw czy prywatnych samochodów. Wyznawców przyciąga różnorodnymi „nadprzyrodzonymi” zdolnościami...
Magdalena RybczyńskaNiepokój w Azji Centralnej po zakończeniu amerykańskiej interwencji w Afganistanie
Spodziewane od kilku lat ostateczne wycofanie wojsk amerykańskich z Afganistanu stanie się faktem 11 września 2021 roku. Pozostawienie tego kraju w samodzielnym zarządzaniu przez rząd w Kabulu spowodowało gwałtowny wzrost niepokoju w Azji Centralnej...
Jerzy OlędzkiZagadnienie wzrostu pozycji politycznej Chin na świecie stało się w ostatnich latach jednym z częściej wymienianych w dyskursie naukowym i publicystycznym czynników, które mają przyczyniać się do przeobrażeń w zastanym systemie międzynarodowym.
Jakub KamińskiRP: Azja Centralna – jak biznes robią tam Brytyjczycy?
Azja Centralna, choć odgrywa istotną rolę w światowej geopolityce, nadal nie jest postrzegana w wielu państwach jako rynek opłacalnych inwestycji. Również polscy przedsiębiorcy operują tam w niewielkim stopniu.
Jerzy OlędzkiKwartalnik Boyma – nr 1 (11)/2022
Oddajemy do rąk naszych Czytelników i Czytelniczek pierwsze w 2022 r. wydanie „Kwartalnika Boyma”. W ostatnich miesiącach sprawy bezpieczeństwa zdominowały nasze dyskusje, nie inaczej jest i w niniejszym numerze Kwartalnika.
Forbes: W koreańskich czebolach pałeczkę przejęła nowa generacja. I chce wyznaczać globalne trendy
Południowokoreańskie czebole dokonują właśnie istotnej reorientacji swej aktywności biznesowej. Starają się przy tym jak najskuteczniej wpisać w trendy rozwoju technologii przyszłości. Te wyzwania spoczywają na barkach nowego pokolenia liderów.
Andrzej PieniakAzjatech #47: Kazachska nauka próbuje swoich sił w walce z koronawirusem
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Forbes: „Made in India” nowym „made in China”? Indie mają ambicje, a Zachód coraz mniej ufa Chinom
Konkurencja między Pekinem a Waszyngtonem powoduje, że coraz więcej przedsiębiorstw międzynarodowych musi brać pod uwagę ryzyka geopolityczne w swojej działalności produkcyjnej.
Krzysztof ZalewskiPrzegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Przemysł stoczniowy w Azji: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość
Prawdopodobnie przesunięcie światowego centrum gospodarczego znad Atlantyku nad Pacyfik nigdzie nie jest tak widoczne jak w przemyśle stoczniowym. (...) W ostatnich latach na prowadzenie wybiły się stocznie chińskie, znacznie dystansując rywali. Jednak wobec słabnącej koniunktury rodzi się pytanie jak trwałe swą fundamenty tego sukcesu i czy Chinom uda się utrzymać pozycję lidera.
Paweł BehrendtJęzyk rosyjski w Azji Centralnej – ryzykowne inicjatywy
Rozpad Związku Radzieckiego i powstanie na jego gruzach pięciu republik w Azji Centralnej zapoczątkowało odbudowywanie tożsamości etnicznej i narodowej przez Kazachów, Uzbeków, Turkmenów, Tadżyków i Kirgizów oraz inne ludy pozbawione państw.
Jerzy OlędzkiTydzień w Azji #145: Australia obiecuje neutralność klimatyczną. Ale bez pośpiechu
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Wojna w Ukrainie. Co oznacza dla Azji Centralnej?
24 lutego Rosja rozpoczęła pełnoskalową wojnę przeciw Ukrainie. Moment ten można uznać za początek końca istniejącego porządku światowego. Azja Centralna jest regionem wrażliwym na zmiany geopolityczne. Od trzech dekad ścierają się tu wpływy Chin, Rosji, Iranu i Zachodu.
Jerzy OlędzkiRP: Na co polscy przedsiębiorcy powinni uważać na kazachskim rynku?
Charakterystyczną cechą prowadzenia biznesu w Azji Środkowej, w tym w Kazachstanie, jest konieczność nawiązywania i utrzymywania osobistych relacji. Wyzwania to m.in. ryzyko kursowe związane z miejscową walutą oraz transport i logistyka.
Magdalena Sobańska-CwalinaAzjatech #78: Toyota dostarczy hybrydowy napęd dla chińskiego producenta samochodów GAC
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Tydzień w Azji #171: Korea Południowa szykuje nowe otwarcie na Japonię
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Tydzień w Azji #255: Organizacja, w której bryluje Rosja, coraz potężniejsza.
Przegląd Tygodnia w Azji to zbiór najważniejszych informacji ze świata polityki i gospodarki państw azjatyckich mijającego tygodnia, tworzony przez analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Polski program akceleracyjny na miarę Azji. Jakiego wsparcia potrzeba branży IT?
Analizujemy istniejące polskie rozwiązania i zestawiamy je z praktykami naszych bliższych i dalszych sąsiadów. Prezentujemy również konkretne wnioski dla Polski w zakresie stworzenia rodzimego akceleratora ukierunkowanego na Azję.
Mateusz MoczyńskiOficjalnie nie potwierdzono przypadków zachorowań na koronawirusa w Korei Północnej. Zainteresowanie obserwatorów budzi fakt, że podczas Najwyższego Zgromadzenia Ludowego 12 kwietnia 2020 roku zdecydowano się na przegłosowanie ustawy o wirtualnej edukacji w tym państwie.
Nicolas LeviRP: Kirgistan – co o nim wiadomo i czy warto tam inwestować?
Kirgistan jest relatywnie niewielkim państwem Azji Centralnej, o najmniejszej populacji (6,5 mln mieszkańców) i wraz z Tadżykistanem są najsłabiej rozwiniętymi gospodarczo i najuboższymi republikami regionu.
Jerzy OlędzkiAzjatech #190: 100 gigabitów na sekundę. Azja przygotowuje się na 6G
Azjatech to cotygodniowy przegląd najważniejszych informacji o innowacjach i technologii w krajach Azji, tworzony przez zespół analityków Instytutu Boyma we współpracy z Polskim Towarzystwem Wspierania Przedsiębiorczości.
Azja – integracja. Raport po spotkaniu o wyzwaniach polskiej polityki wobec krajów Azji
Przedstawiamy raport ze spotkania 23 października: "Azja – integracja. Wokół polityki Polski wobec Azji". Raport powstał w oparciu o wnioski z okrągłego stołu z przedstawicielami polskiej diaspory, dyplomacji, biznesu i akademii.
Zwroty, wzloty i upadki. Japońska tarcza, czyli jak bronić się przed atakiem rakietowym?
Ku wielkiemu zaskoczeniu obserwatorów 15 czerwca 2020 japoński minister obrony Tarō Kōno poinformował o anulowaniu procesu pozyskania systemu Aegis Ashore. Dwa stanowiska radarów dalekiego zasięgu miały być podstawowym elementem obrony przeciwrakietowej kraju. Co istotne, decyzja o anulowaniu projektu została ostatecznie sformalizowana 24 czerwca przez Radę Bezpieczeństwa Narodowego, co oznacza zgodę premiera oraz ministrów obrony i spraw zagranicznych.
Paweł Behrendt